Pałac króla leśnych elfów mieścił się pod wapiennym wzgórzem, w ogromnej grocie leżącej o kilka mil od wschodniego krańca puszczy. Do wejścia prowadził most. Pod kamiennymi drzwiami "szumiała rzeka, która spod wzgórz leśnych płynęła przez puszczę dalej, na moczary rozciągające się u stóp zalesionej wyżyny". Podziemny strumień wpadał w nurt Leśnej Rzeki za stromym stokiem mieszczącym główną bramę. Tam, gdzie wypływał na powierzchnię, znajdowała się brama wodna - zastawa sięgająca dna rzeki i podnoszona wówczas, gdy rzeką spławiano towary. W królewskiej piwnicy znajdował się otwór przykryty dębowymi drzwiami. Prowadził on do tunelu, którym płynął potok.

Grota posiadała liczne rozgałęzienia, zamaskowane wejścia, kręte korytarze i ukryte w ziemi komnaty, wszystkie jednak powyżej poziomu podziemnego potoku. Pieczara "była jaśniejsza i suchsza niż lochy goblinów, mniej od nich głęboka i nie tak niebezpieczna. (...) Grota służyła jako pałac królewski, obronny skarbiec i twierdza elfów w razie walki z nieprzyjaciółmi" oraz jako więzienie. Sam król wyjaśnia krasnoludom: "dla tych, których wprowadzono za moje zaczarowane wrota, nie ma drogi ucieczki". Drzwi istotnie zamykały się w sposób czarodziejski.